Dąbrowa, gmina Sianów
Nazwy przejściowe: Damerow
Pierwsza wzmianka: 1252
Pierwsza udokumentowana wzmianka o miejscowości pochodzi z 1252 roku. Do reformacji wieś była w posiadaniu klasztoru w Bukowie Morskim, a następnie weszła w skład domeny darłowskiej. Dąbrowa była siedzibą parafii, w skład której wchodziły filie: Pękanino (Panknin), Sieciemin (Zitzmin) oraz Przytok (Zwölfhufen).
W 1780 roku we wsi zamieszkiwali: pastor, kościelny, 11 kmieci, sołtys, dwóch zagrodników (w tym kowal), pięciu chałupników i młynarz (Brüggemann 1784: 858).
Można domniemywać, że we wsi funkcjonowała szkoła przynajmniej od XVIII wieku, niemniej udokumentowane jest jej istnienie od XIX wieku. Była to szkoła dwuoddziałowa (dla klas 1–4 i 5–8), dysponująca dwoma pomieszczeniami klasowymi i mieszkaniem dla nauczyciela (Zielke 1990: 362). Zatrudniała jednego nauczyciela pełniącego jednocześnie funkcje kościelne.
Miał on do dyspozycji mieszkanie złożone z sześciu ogrzewanych izb oraz ogród o powierzchni 6,10 ara i grunty służbowe (2,3 ha), których łączna wartość szacunkowa wynosiła 95,– M w 1928 roku (Zielke 1990: 362). Budynek szkolny murowany z cegły wzniesiono w roku 1901. Wcześniej lekcje odbywały się w domu należącym do gospodarza o nazwisku Mett (Lassahn 1989: 870).
Przed rokiem 1900 na stanowisku nauczyciela wymieniano niejakiego Neumanna (Lassahn 1989: 870), w latach od 1900 do 1922 (lub 1923) funkcję tę pełnił Barz, a ostatnim od roku 1922 (lub 1923) był Franz Miethe (Zielke 1990: 364) lub Niethe (Lassahn 1989: 870). Ponadto w latach 1924–1934 czasowo zatrudnieni byli także początkujący nauczyciele: Gorbandt, Papenfuß i Treichel (Lassahn 1989: 870).
Autor: Jan Sroka
Fundacja „Dziedzictwo” powstała w 1991 roku w Sławnie. Jej celem jest szeroko rozumiana ochrona zabytków archeologicznych Ziemi Sławieńskiej, a także ochrona krajobrazu kulturowego, którego częścią jest dziedzictwo archeologiczne.
Strona fundacji: archeo.edu.pl
Pocztówki – Dąbrowa
