Staniewice, gmina Sławno
Nazwa niemiecka: Stemnitz
Nazwa przejściowa: Stanowice
Pierwsza wzmianka: 1285
Wieś położona jest na starym, średniowiecznym szlaku z Darłowa do Słupska w gminie Postomino. W jej pobliżu przepływa rzeka Wieprza. Jest ulicówką wielodrożną rozciągającą się na przestrzeni około 2 kilometrów na osi wschód – zachód. Otacza ją regularny układ pól o układzie niwowo-blokowym czytelny do dziś. Układ niwowo – blokowy (szachownicowy) cechuje się dużym rozbiciem pól jednego właściciela. Jest typowy dla wielodrożnic
Wieś ma metrykę średniowieczną. Lokacja związana jest z XIII- wieczną kolonizacją na prawie niemieckim. Po raz pierwszy nazwa wsi wymieniona została w dokumencie z 1285 roku.
W latach 1295 – 1347 należała do rodziny Święców. Od 1445 roku część wsi należała do rodziny Sanitzów.
W tym czasie wieś podzielona była na część chłopską, położoną na południowej stronie oraz należącą do majątku po stronie północnej. Zabudowania majątku leżały najprawdopodobniej na wschód od wsi. Wojna trzydziestoletnia wyludniła wieś. W 1648 roku mieszkało tu jedynie 20 chłopów i 11 chałupników trudniących się dodatkowo rzemiosłem. Po wojnie trzydziestoletniej wieś stała się lennem Belowów, właścicieli Pieńkowa. Dwór Belowów spłonął w 1737 roku i nie został już później odbudowany.
Kolejna wojna – siedmioletnia (1756-1763) – także dotknęła Staniewice. Zniszczono wtedy wiele zagród, spłonął kościół, który wzniesiony został w XV wieku. Z dawnego kościoła ocalała tylko wieża. Na miejscu spalonego w 1771 roku wybudowano nowy w konstrukcji ryglowej. Była to świątynia jednonawowa, trójkątnie zamknięta od wschodu.
Przy kościele był cmentarz, na którym pod koniec XVIII wieku zaprzestano pochówków i założono nowy poza zabudową zagrodową. Po wojnie 7-letniej, w 1784 roku, Staniewice zamieszkiwało 20 chłopów i 7 chałupników. We wsi były wówczas 53 domy. W tym czasie założona została szkoła. W XX wieku szkołę znacznie rozbudowano. Do 1945 roku była ona szkołą trzyklasową. Ostatnim nauczycielem niemieckim był Herbert Pommerening (1913-1945).
Wiek XIX, poza okresem wojen napoleońskich, był pomyślny dla rozwoju wsi. Wzrastała liczba ludności. Powstało szereg nowych zagród. W 1818 roku wieś liczyła 548 mieszkańców, w 1864 – 853, w 1871 – 915. Później liczba mieszkańców nieco spadła, co wiązało się z odpływem ludności do miast i rozwijającym się przemysłem. W 1895 roku wieś liczyła 708 mieszkańców, w 1905 – 691, w 1939 – 619.
Powierzchnia wsi wraz z gruntami w 1864 roku wynosiła 911,1 ha, podobnie w roku 1939 (912,1 ha). Liczba gospodarstw domowych wynosiła w 1871 roku 175, w 1905 – 158, w 1939 – 157.
W 1896 roku zakończono budowę szosy ze Sławna do Ustki przez Staniewice, a w 1911 zakończono budowę linii kolejowej na tej samej trasie. W Staniewicach znajdował się dworzec kolejowy. Kolej dawała możliwość rozwoju gospodarczego wsi. Trasę 13 kilometrów ze Sławna do Staniewic pociąg pokonywał w 1914 roku w 25 minut, a trasę ze Staniewic do Ustki (24 km) w 53 minuty.
W ciągu dnia pociąg kursował 5 razy ze Sławna do Ustki i 5 razy z Ustki do Sławna.
Podstawą gospodarki rolnej była hodowla krów i świń. Przed 1939 rokiem we wsi znajdowały się: agenda pocztowa, dwa młyny, zajazd, kasa bankowa. Były też dwa warsztaty krawieckie, jeden szewski, stolarski, kołodziejski i kuźnia. Działało stowarzyszenie weteranów wojennych i chór męski prowadzony przez miejscowego nauczyciela.
W latach 30-tych znana była rodzinna kapela 5 braci Schrammów. Pochodzili oni z pomorskiej rodziny w XIX wieku osiadłej w Staniewicach i grali na instrumentach dętych. W 1937 roku uczestniczyli w koncercie na stadionie olimpijskim w Berlinie. Koncert zorganizował Hitler dla Mussoliniego.
Na zdjęciu bracia Schramm ze Staniewic ( koło Sławna ), starszy sierżant Artur Schramm, podoficer Paul Schramm, starszy sierżant Mar Schramm, starszy sierżant sztabowy Friedrich Schramm, podoficer Julius Schramm,
Wojska radzieckie zajęły wieś 6 marca 1945 roku. Niemcy zostali wysiedleni. Ostatni w 1947 roku. W 1950 roku we wsi mieszkało 408 osób, a obecnie prawie 500. Ilość gospodarstw domowych wynosi 120, w tym gospodarstw rolnych – 47. We wsi działa ochotnicza straż pożarna, stowarzyszenie kobiet wiejskich, znajdują się sklepy ogólnospożywcze.
W wiosce działa także szkoła podstawowa. Została uruchomiona w 1945 roku, a pierwszym jej kierownikiem był Kazimierz Karwasz. W 1963 roku oddano do użytku w centrum wsi nowy obiekt szkolny wraz z mieszkaniami dla nauczycieli.
Do szkoły uczęszczają dzieci ze Staniewic, Tynia, Nosalina, Mazowa i Chudaczewka.
Kościół p.w. Michała Archanioła, który po wojnie został przejęty przez katolików i poświęcony w 1945 roku, jest kościołem filialnym parafii w Sławsku.
Autor: Jan Sroka
Pocztówki – Staniewice
Fundacja „Dziedzictwo” powstała w 1991 roku w Sławnie. Jej celem jest szeroko rozumiana ochrona zabytków archeologicznych Ziemi Sławieńskiej, a także ochrona krajobrazu kulturowego, którego częścią jest dziedzictwo archeologiczne.
Strona fundacji: archeo.edu.pl
